17.05.2024
Dolny Śląsk, region południowo-zachodniej Polski, jest miejscem o wyjątkowej historii, kulturze i architekturze. Ten malowniczy obszar słynie z licznych zabytków, z których 3 zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Te wyjątkowe miejsca stanowią nie tylko dumę regionu, ale także są świadectwem długiej i fascynującej historii. Są to Kościół Pokoju w Świdnicy, Kościół Pokoju w Jaworze oraz Hala Stulecia we Wrocławiu. Planujesz wyjazd do stolicy Dolnego Śląska? Koniecznie musisz je odwiedzić! Jeśli szukasz noclegu np. na weekend, Twoim wyborem powinny być historyczne hotele Wrocławia. Do takich niewątpliwie należy zabytkowy hotel na Starym Mieście – Hotel Lothus. Tego typu hotel na weekend w centrum Wrocławia sprawi, że pobyt w tym mieście będzie niezapomniany. Dokonaj rezerwacji już dziś!
Zabytek z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO, Pomnik Historii, największa drewniana barokowa świątynia w Europie, jeden z siedmiu nowych cudów Polski według „National Geographic” to Kościół Pokoju w Świdnicy. Został on wzniesiony w latach 1656–1657 w okresie po zakończeniu wojny trzydziestoletniej, która zdewastowała znaczną część Europy. Jego historia jest związana z traktatem westfalskim, który zakończył wojnę w 1648 roku. Na jego mocy Świdnica, podobnie jak inne miasta w regionie, miała prawo do budowy jednego kościoła protestanckiego. Kościół Pokoju został zbudowany jako wyraz wdzięczności za zakończenie wojny i jako miejsce modlitwy dla pokoju w Europie. Świdniczanie wykazali się wówczas niezwykłą zaradnością – najbiedniejsi przynosili choćby deskę. W budowę zaangażowali się przedstawiciele wszystkich stanów – od szlachty, przez mieszczaństwo, po chłopów. Kościół został wzniesiony na planie krzyża, w technice szachulcowej, opartej na drewnianym szkielecie wypełnionym masą z gliny i słomy. Jednym z najbardziej niezwykłych elementów tego kościoła jest jego architektura. Zaprojektowany przez niemieckiego architekta Albrechta von Saebischa, jest przykładem stylu barokowego. Jednak to, co go wyróżnia najbardziej, to fakt, że został zbudowany jako jednoprzestrzenny obiekt, łączący prezbiterium, nawę główną i chór w jedno, co jest rzadkością w tego typu budowlach. Ołtarz główny zdobią liczne rzeźby i malowidła, a kunsztowne detale architektoniczne zachwycają odwiedzających. Niepowtarzalny klimat tego miejsca tworzy również bogactwo historycznych detali, takich jak stare ławki czy unikatowe organy. W 2001 roku Kościół Pokoju w Świdnicy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co podkreśla jego nieocenioną wartość kulturową i historyczną. Jest to także ważne miejsce pielgrzymkowe dla wielu osób, które przybywają tam, aby nie tylko podziwiać jego piękno, ale również doświadczyć ducha pokoju, który jest integralną częścią jego historii.
Kościół Pokoju w Jaworze jest największą drewnianą budowlą o funkcjach religijnych na świecie. W roku 2001 wpisano go na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Został wzniesiony w XVII wieku na terenie Śląska, jako wyraz umowy westfalskiej z 1648 roku, kończącej wojnę trzydziestoletnią, identycznie jak Kościół Pokoju w Świdnicy. Budowla została zrealizowana w latach 1654–1655, a jej projektantem był znany architekt Christoph Tausch. Jest on także często określany jako jeden z największych i najpiękniejszych drewnianych kościołów na świecie. Charakterystyczną cechą Kościoła Pokoju w Jaworze jest jego drewniana konstrukcja, wykonana bez użycia gwoździ. Cała budowla opiera się na zrębie, co sprawia, że jest to unikalny przykład sztuki ciesielskiej epoki baroku. Kościół ma formę krzyża łacińskiego, a jego długość wynosi około 43 metry, szerokość to zaś około 14 metrów. Wnętrze kościoła zdobią liczne malowidła ścienne oraz dekoracje, co stanowi kolejny przykład barokowego przepychu. Jednym z najważniejszych elementów kościoła jest jego bogato zdobiony ołtarz główny, wykonany przez artystę Andreasa Frühwirtha – przedstawia sceny biblijne, a jego wysoka jakość artystyczna sprawia, że jest on nie tylko elementem kultowym, ale także dziełem sztuki o ogromnej wartości historycznej. Są tam regularne organizowane koncerty, wystawy i inne wydarzenia kulturalne, przyciągające zarówno mieszkańców, jak i turystów z różnych zakątków świata.
Hala Stulecia, znana również jako Hala Ludowa, to jedno z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych miejsc we Wrocławiu. To monumentalne dzieło architektoniczne zlokalizowane na zachód od centrum miasta jest jednym z największych obiektów tego typu na świecie. Wzniesiona w latach 1911–1913 była „świadkiem” ważnych wydarzeń historycznych, przemian społecznych i kulturalnych. Hala Stulecia została zbudowana z okazji Wystawy Światowej, która odbyła się w 1913 roku, upamiętniając setną rocznicę bitwy pod Lipskiem. Projektantami tego obiektu byli Max Berg i Hans Poelzig, dwaj niemieccy architekci. Hala jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł modernizmu i stanowi symbol przemian, jakie zaszły w ówczesnym społeczeństwie. Obiekt ten wyróżnia kopuła o średnicy 65 metrów, której konstrukcja opiera się na żelbetonowym ruszcie. Ponadto elewacja budynku jest ozdobiona rzeźbionymi detalami. Całość prezentuje się niezwykle imponująco. Hala Stulecia pełniła różnorodne funkcje. W okresie międzywojennym była miejscem organizacji różnorodnych wydarzeń kulturalnych, koncertów, targów i wystaw. Po II wojnie światowej była areną różnych imprez sportowych, koncertów muzycznych i spotkań politycznych. W 2006 roku obiekt został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co podkreśla jego niepowtarzalną wartość jako obiektu kulturowego. Obecnie Hala Stulecia nadal odgrywa istotną rolę w życiu kulturalnym i społecznym Wrocławia – to nie tylko symbol historii i dziedzictwa, ale także miejsce, w którym odbywają się liczne wydarzenia kulturalne, koncerty, targi i imprezy sportowe.